ผลงานจากนิวไลน์ ซีเนม่า และ แซค เคร็กเกอร์ กำกับฯ จากบทภาพยนตร์ของตัวเอง ทีมงานเบื้องหลังผลงานที่แปลกใหม่ เรื่อง Barbarian สู่ผลงานสยองขวัญ/ระทึกขวัญเรื่องใหม่ “Weapons” เมื่อเด็กคนหนึ่งในชั้นเรียนเดียวกันหายตัวไปอย่างลึกลับช่วงคืนเดียวกันและเวลาเดียวกัน สังคมพากันตั้งคำถามว่าใครหรืออะไรอยู่เบื้องหลังการหายตัวไปของพวกเขา

ภาพยนตร์นำแสดงโดย จอช โบรลิน, จูเลีย การ์เนอร์, อัลเด็น เอห์เร็นรีช, ออสติน อับรัมส์, แครี่ คริสโตเฟอร์ พร้อมด้วยเบเนดิค หว่อง และ เอมี่ แมดิแกน

มานั่งพูดคุยกับผู้กำกับ “แซค เคร็กเกอร์”

คำถาม: มีช่วงเวลาไหนไหมที่คุณพอจะระบุได้ว่าไอเดียที่จะกลายมาเป็น Weapons เริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่?

แซค เคร็กเกอร์: เพื่อนสนิทคนหนึ่งของผมเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิด ผมคิดว่าในบางครั้ง นักเขียนบทอาจเขียนงานจากแรงทะเยอทะยาน ซึ่งบางทีอาจไม่ใช่วิธีที่ดีต่อความคิดสร้างสรรค์ แต่สำหรับผมตอนนั้น ผมอยู่ในสถานการณ์ที่เจ็บปวดและรุนแรงมาก จนผมสามารถเขียนได้จากความจำเป็นอย่างแท้จริง โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เขียนจะกลายเป็นอะไร

เมื่อผมเขียนอะไรสักอย่าง ผมมีกฎของตัวเองข้อหนึ่งคือ ผมไม่อยากรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป ผมจะเริ่มต้นโดยไม่รู้อะไรทั้งนั้น ดังนั้นผมก็นั่งลงเพื่อเขียนสิ่งที่จะกลายมาเป็นหนังเรื่องนี้ และประโยคแรกที่ผมพิมพ์ก็คือ เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งกำลังเล่าเรื่อง แล้วก็มีเด็ก ๆ วิ่งออกจากบ้านไป ตอนที่เขียน ผมก็คิดไปด้วยว่า “เจ๋งแฮะ หวังว่าจะหาทางไปต่อได้นะ” และผมก็ยังไม่รู้จริง ๆ ว่าจะไปทางไหน จนกระทั่งถึงจุดหนึ่งในบท ที่ถึงเวลาต้องตอบคำถามนั้น โดยพื้นฐานแล้ว ผมเขียนเหมือนเดินบนเส้นลวด คอยหวังว่าคำตอบจะเปิดเผยตัวออกมา โชคดีที่ในกรณีนี้มันก็เผยออกมาจริง ๆ

แต่ตอนนั้นผมเขียนแค่เพื่อระบายความรู้สึกออกมาเท่านั้นเอง แล้วมันก็กลายมาเป็น Weapons โดยไม่รู้ตัว ผมคิดว่าตอนที่เขียน Barbarian ก็คล้ายกันเลย ผมนั่งลงแล้วก็เริ่มเขียนเพราะมันสนุก โดยไม่มีไอเดียเลยว่าจะกลายเป็นอะไร ผมสามารถใช้กระบวนการแบบเดียวกันนี้กับ Weapons ได้เลย คือไม่รู้เลยว่าหนังจะออกมาเป็นแบบไหน จนกระทั่งพิมพ์คำว่า “จบ” ลงไปจริง ๆ พูดตามตรงนะ ร่างแรกที่ผมเขียนมันแย่มาก แล้ว Barbarian ก็ออกฉาย หลังจากนั้น ผมก็เอาร่างแรกนั้นมาปรับให้มันดีพอที่จะกลายเป็นหนังได้

คำถาม: แล้ว Weapons จริง ๆ คืออะไร?

แซ็ค เคร็กเกอร์: คำถามหลักที่หนังเรื่องนี้ตั้งไว้ตั้งแต่หน้าแรกของบทคือ “ทำไม?” ทำไม เด็กในห้องเรียนห้องหนึ่งถึงตัดสินใจว่า ในคืนเดียวกัน เวลา 02:17 น. ทุกคนจะลุกจากเตียง เดินลงบันได เปิดประตูหน้า แล้วเดินออกไปในความมืด และไม่มีใครกลับมาอีกเลย? มันเกิดอะไรขึ้นกับห้องนี้? ทำไมห้องเกรด 3 ห้องอื่นถึงไม่เป็นแบบนี้? มันคือแผนการอะไรบางอย่างเหรอ? หรือเป็นการควบคุมจิตใจจากเอเลี่ยน? หรือเป็นเรื่องของรัฐบาล? หรือเป็นแค่เรื่องล้อเล่น? ตอนที่ผมเริ่มเขียน ผมเองก็ไม่รู้คำตอบ ซึ่งสำหรับผม นั่นแหละคือสิ่งที่น่าสนใจมาก มันง่ายมากที่ผมจะเข้าไปอยู่ในหัวของพ่อแม่ที่อยากได้คำตอบ หรือคุณครูที่ไม่รู้อะไรเลย หรือเธอรู้? ผมไม่ขอบอกนะ แต่มันมีมุมมองน่าสนใจให้เล่นเยอะมาก ทั้งคนที่ต้องรับผิดชอบในการไขคดีนี้ หรือคนที่มีส่วนได้เสียกับการหาคำตอบให้ได้จริง ๆ เพราะงั้นพอเริ่มจากคำถามนี้ มันก็ง่ายเลยที่จะพุ่งไปข้างหน้าเต็มที่

นี่เป็นหนังที่เริ่มต้นด้วยความแปลก และผมคิดว่ามันจบลงแบบที่ แปลกกว่าเดิมเยอะ แต่ขณะเดียวกันมันก็พยายามยืนอยู่บนพื้นความจริงให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มันเป็นหนังที่เคารพกฎของจักรวาลของตัวเอง เพราะฉะนั้นมันจะไม่หลุดไปเป็นฝันหลอนประหลาด ๆ แบบไร้ทิศทางอะไรแบบนั้นแน่นอน แต่มันก็เป็นหนังที่เต็มไปด้วยการหักมุมและการเปลี่ยนทิศอยู่ตลอดเวลา พูดง่าย ๆ ก็คือ นี่เป็นหนังที่ รีเซ็ตตัวเองใหม่ทุก ๆ 20 นาที แต่ก็ยังคงซื่อสัตย์ต่อแกนหลักของเรื่องอยู่ และมันก็ยัง สนุก ด้วย มีทั้งความตลก ความน่ากลัว และความดึงดูดใจ มันไม่ใช่หนังที่หม่นหมอง ดาร์กจัด หรือถ่วงอารมณ์เกินไป ...แต่ในขณะเดียวกัน เรื่องที่มันเล่าก็เพี้ยนจัด เลยล่ะ

คำถาม: หนังเรื่องนี้สร้างความประหลาดใจได้ตลอดเวลา นั่นเป็นความสำเร็จที่ไม่ง่ายเลยนะ

แซ็ค เคร็กเกอร์: ในฐานะคนที่ดูหนังมานับไม่ถ้วนตลอดชีวิต และรักหนังมากจริง ๆ มันยากมากที่จะเจอเรื่องราวที่ทำให้ประหลาดใจจริง ๆ โดยที่คุณจะเดาทางไม่ออกตั้งแต่ตอนดูตัวอย่าง… หรืออย่างน้อยก็ภายใน 10 นาทีแรกของหนัง ปกติผมดูหนังไปแค่ 10 นาที ผมก็จะรู้แล้วว่ามันจะไปทางไหน แต่กับ Weapons ผมมั่นใจเลยว่ามัน ไม่ใช่แบบนั้น และผมคิดว่าสิ่งนี้สำคัญมาก มันควรถูก “เก็บไว้” สำหรับผู้ชมกลุ่มถัดไปที่จะได้ดูหลังจากรอบแรกผ่านไปแล้ว เพราะงั้น ผมขอพูดแบบนี้ละกันว่า… “อย่าสปอยล์หนังเรื่องนี้ให้เพื่อนเลยนะครับ อย่าไปลงเน็ตแล้วกลายเป็นโทรล ให้คนอื่นได้สัมผัสประสบการณ์แบบบริสุทธิ์ใจด้วยเถอะ”

คำถาม: และเช่นเดียวกับ Barbarian อีกครั้งที่คุณเหมือนจะพังโครงสร้างเรื่องราวที่ผู้ชมคาดไว้ และยังมีทีมนักแสดงที่ยอดเยี่ยมที่ทำให้มันออกมาดีมาก...

แซ็ค เคร็กเกอร์: เรื่อง Weapons เป็นหนังที่น่าสนใจ เพราะมันมีตัวเอกถึงเจ็ดคน ทุกคนจะได้เป็นดาวเด่นของ Weapons ในช่วงเวลาสั้น ๆ ประมาณ 12 นาทีของตัวเอง เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่ผมคัดเลือกนักแสดง ผมกำลังคัดเลือก นักแสดงนำของเรื่องเลยครับ

นักแสดงที่โดดเด่นที่สุดในช่วงต้นเรื่องคือ จูเลีย การ์เนอร์และจอช โบรลิน ผมคิดว่ามันง่ายมากที่จะเข้าใจผิดว่า จูเลียเป็นคนที่ดูบอบบางนิดหน่อย เธอตัวเล็ก ผอมบาง แล้วก็มีผมสีบลอนด์ฟู ๆ ที่ดูโดดเด่นมาก เธอเป็นคนตลกมากด้วยนะ แต่เธอก็มีแกนกลางที่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ ผมว่าความพิเศษของเธอคือความสามารถในการเข้าถึงทั้งสองด้านในตัวเอง ความอ่อนไหวและความแข็งแกร่งได้อย่างมีพลังและน่าดึงดูด

ส่วนจอชนี่เป็นหนึ่งในนักแสดงที่ผมชอบที่สุดเลย เขาเล่นหนังมาเยอะมากที่ผมชื่นชมจริง ๆ แล้วเขาก็... เขาเก่งมาก เขาทำอะไรได้เยอะโดยไม่ต้องพูดหรือทำเยอะ เขาดูดิบ ๆ แต่ก็เปราะบางได้อย่างไม่น่าเชื่อ และเขาก็น่าดึงดูดมาก เขาคือดาราหนังตัวจริง การที่ผมได้จอช โบรลินมาเล่นในหนังเรื่องนี้ถือเป็นหนึ่งในของขวัญแห่งชีวิตของผมเลย ไม่รู้จะพูดอะไรอีก มันเห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าเขาสุดยอดแค่ไหน

สำหรับผมแล้ว อัลเดน เอห์เรนไรช์ คือหนึ่งในนักแสดงที่ยอดเยี่ยมที่สุดของเจเนอเรชันนี้ก็ว่าได้ และผมคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผู้คนจะต้องตระหนักว่าเขาน่าทึ่งแค่ไหน ผมตกหลุมรักเขาในฐานะนักแสดงตั้งแต่ตอนที่ดู ไฮ ซีซาร์! ผมรู้สึกว่าเขาขโมยซีนทั้งเรื่องไปเลย พูดตรง ๆ เลยนะ ขอโทษด้วย จอช โบรลิน... แต่เขาทำได้จริง ๆ และจอชเองก็คงเห็นด้วย เขาก็คงพูดแบบเดียวกัน เวลาที่อัลเดนอยู่ในสถานที่และช่วงเวลาที่เหมาะสม ไม่มีใครเหมือนเขาเลย เขาเป็นดาราหนังเต็มตัว และเขาฉลาดมาก เขาเป็นทั้งนักเขียนและผู้กำกับด้วย การคุยกับเขาง่ายมาก เพราะเขาเข้าใจแก่นของสิ่งที่เราพยายามจะทำในแต่ละฉากได้ทันที เขาไม่เคยดูปลอม ไม่เคยน่าเบื่อ และเขาดึงดูดสายตาเสมอ ผมรักเขามากจริง ๆ พูดได้เลยว่าผมหลงเขาเต็ม ๆ และผมเองก็หลงใหลในตัว ออสติน อับรามส์ มากจริง ๆ เขาเป็นนักแสดงหนุ่มที่ผมรู้สึกว่ายังไม่ถึงจังหวะเวลาสำคัญของเขา แต่ผมอยากจะมีส่วนร่วมในช่วงเวลานั้น เมื่อมันเกิดขึ้น เพราะเขาเหมือนกับ วิลเล็ม เดโฟ, จอห์น คาเซล, หรือ แกรี โอลด์แมน พร้อมจะระเบิดศักยภาพออกมาเต็มที่ เขาเป็นนักแสดงสายคาแร็กเตอร์ที่แปลกและน่าดึงดูดอยู่ตลอดเวลา เขาเล่นได้โดยไม่เคยหลุดเลยสักโน้ตเดียว แล้วผมก็ตกหลุมรักเขาไปเลย

เบเนดิกต์ หว่อง เป็นคนที่ผมไม่ค่อยคุ้นเคยมาก่อนหน้านี้เลยก่อนจะทำหนังเรื่องนี้ ผมมีภาพในหัวชัดเจนมากว่าอยากได้อะไรจากตัวละครนี้ ผมรู้ว่าผมต้องการใครสักคนที่เป็นเหมือน “ยักษ์ผู้ใจดี” ผมต้องการคนที่แน่นอนว่าต้องมีฝีมือด้านการแสดง แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็ต้องเชื่อให้ได้ว่าเขาเป็นครูใหญ่โรงเรียนประถมที่ดูอบอุ่นได้ และถ้าเขาจะโกรธขึ้นมา เขาต้องน่ากลัวได้ด้วย แล้วเบนนี่ก็โผล่มาในวินาทีสุดท้ายเลย ตอนนั้นผมแทบจะสิ้นหวัง เพราะหานักแสดงสำหรับบทนี้ไม่ได้จริง ๆ แล้วโปรดิวเซอร์คนหนึ่งก็บอกว่า “คุณควรลองดูเบนนี่นะ” ผมเลยไปไล่ดูผลงานเขาอย่างจริงจัง แล้วเราก็มีประชุมกันทาง Zoom ตอนนั้นผมว่าบางทีเขาอาจเพิ่งตื่น แล้วก็ถามว่า “คุณอยากได้อะไรจากบทนี้เหรอ” แล้วเขาก็เล่นฉากนั้นแบบด้นสดไปเลย บน Zoom นั่นแหละ ผมก็บอกเขาไปเลยว่า “คุณได้งานนี้แล้วล่ะ มาอเมริกาเลย” แล้วเขาก็ยอดเยี่ยมมากจริง ๆ เบนนี่นี่สุดยอดเลย เขาเก่งมาก ผมรักเขาจริง ๆ

แครี คริสโตเฟอร์ เป็นหนึ่งในนักแสดงนำของหนังเรื่องนี้ และเขาอายุแค่ 10 ขวบเอง ผมไม่เคยมองว่าแครีเป็น “นักแสดงเด็ก” เลยนะ ผมมองเขาเป็นนักแสดงจริง ๆ คนหนึ่ง เขาฉลาดมาก และถามคำถามที่ดีมาก ๆ ตอนอยู่ในกองถ่าย เขาโฟกัสสุด ๆ ตั้งใจฟังตลอด สิ่งที่ทำให้แครีพิเศษมากคือ ผมรู้สึกว่านักแสดงเด็กส่วนใหญ่จะ “วางท่า” ล่วงหน้า เวลานักแสดงตัดสินใจตั้งแต่ต้นว่าจะพูดบทออกมายังไง แบบนั้นเรียกว่า pre-shaping ซึ่งมันแย่ และเด็กเกือบทุกคนจะทำแบบนั้นกันหมด แต่แครีไม่ใช่ เขาปล่อยให้ตัวเองอยู่ในฉากจริง ๆ ฟังจริง ๆ และตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

“Weapons” จัดจำหน่ายโดย วอร์เนอร์ บราเดอร์ส พิกเจอร์ส เข้าฉายในโรงภาพยนตร์และระบบไอแมกซ์ทั่วประเทศวันที่ 8 สิงหาคม นี้