“Marching Boys” ภาพยนตร์ ไต้หวัน ย้อนยุคไปช่วง ปี 1992 หนังทำออกมาได้ ตรงกับ บรรยากาศ ยุคนั้นมาก ทั้งสภาพสถานที่ ร้านค้า เฟอร์นิเจอร์ เครื่องใช้ไฟฟ้า การแต่งกาย ล้วนทำให้ รู้สึกย้อนกลับไป ยุคนั้นจริงๆ

เรื่องราว ของ พระเอกกับเพื่อนๆ ที่เล่นอยู่ใน วงโยธวาทิต ตั้งแต่เริ่มเข้าวง จนถึงการแข่งขัน เพื่อให้ได้เดินตามฝัน ล้วนต้องมีเหตุการณ์มากมาย ไม่ว่าจะเรื่อง ความรัก ทั้งแบบ ชอบสาวๆ ครู กับนักเรียน และ คนในครอบครัว

เนื่อเรื่อง บทภาพยนตร์ ทำได้ดีมาก เรียบเรียงได้ให้เข้าถึง วิถีชีวิต ทุกตัวละคร ให้มุมมอง แนวคิดความแตกต่างระหว่างวัย และ ความเข้าใจ รวมถึง ความสามัคคี ได้เป็นอย่างดี

นักแสดง เล่นได้ดีมากๆ เข้าถึง บทบาทตามตัวละคร ได้เยี่ยมทุกคน แต่อาจจะมีเว่อร์หน่อย ตรงตัวเอก เวลาถอดเสื้อ เหมือนมี โชว์กล้ามเนื้อ ที่ดูเกินวัยรุ่น ม.ปลาย ไปหน่อย แต่เป็นหนัง Feel Good ที่ดูแล้ว อิ่มเอมใจ ทุกช่วงวัย ทั้งให้บรรยากาศ ที่นิยม วงโยธวาทิต ใน ยุค 90 ทำได้ถึงมาก

มีบ้าง ที่นักแสดงบางคนที่ดูรู้ ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่กลับมารับบทเป็นนักเรียน ม.ปลาย ทำให้รู้สึกขัดนิด ๆ หน่อย ส่วนคนที่เคยอยู่ในวงวงดุริยางค์ วงโยธวาทิต หรือ ชมรมกิจกรรม น่าจะมาดูเพื่อสร้างแรงบันดาลใจ รักสามัคคี กันดี